E schee hääß Tass Kaffee*

Uah, was ess das heit so schee warm, wann ich do serickdengge on de Januar, wie ich in de Stadt war, fa im Schlussvekääf e paar Schnäbbcher se mache. Do war vleicht e Sauwerrer. Do hunn ich nix wie gemach, dass ich ganz schnell vun ääm Lare in de anner kumm sei. Trotzdem war ich nass bes neegscht uff die Haut unn was harrich do Luscht uff e schee hääß Tass Kaffee kriet. Gut, in so e normal Café wollt ich mich nit setze, das dauert mer immer so lang, bes die Bedienung kimmt, dann die Bestellung uffnimmt unn dann de Kaffee bringt. Nää, irchend so e Kaffeeshop hätt mer gelangt, wo mer uff de Stipp sei Kaffee kriet. Die Fußgängerzon enunnergeguckt, die Fußgängerzon enuffergeguckt, do siehn ich doch in stigger hunnert Meder Entfernung e Fohne met ere Kaffeebohn, wo dämbt. (reibt sich vor Vorfreude die Hände) Nix wie ab dorch dene Ree in die Richdung vun dem Tchibo-Shop. 
Vor mer war e Fraa on de Reih, wo grad e Kaffee-Serwie kääfe wollt . . . (berichtet betont langsam, mit Pausen) Unn ob das Gescherr aach spielmaschinefescht wär . . . hot se gefroot . . . unn ob’s aach e Nookääfgarandie geeb? . . . Unn wann, wie lang? . . . wollt se wisse. Dann hot se sich das Ganze noch emol in e annerer Farbkombination zeije geloss . . . Ei, die wär jo aach ganz schee . . . Awwer se kennt sich jetz nit entscheide . . . Se wollt dann doch nommol liewer ehr Mann frooe, was der zu dere ganze Sach soo deet (versucht zu bestellen): „Gun Tach, ich hätt geere e schee hääß . . .“ (berichtet betont langsam weiter) Awwer wo se jetz schummol do wär, wollt se doch emol noo dere Bettwäsch im Oogebot gugge . . . Uff wivvel Grad mer se wäsche mischt . . . Unn ob das Spannbettduch aach nit so schnell ausleijere deet unn alsfort so unneerisch Zeich . . Ei du mei liebschder Gott, in dere selwe Zeit, bes ich mei Kaffee krie, bringe anner Leit e Kind uff die Welt! (versucht zu bestellen) „Gun Tach, ich hätt geere e schee hääß . . .“ (berichtet betont langsam weiter) Unn wie das met dem Tooschder aus dem letschde Proschbektheftche wär . . . Ah, ausvekääft! Das wär awwer schad! Ob mer dene dann met dem do iwwe uff dem Regal vegleiche kennt . . Eh, do seimer awwer neegscht die Hämmeridde ums Hoor in die Gallestää geschoss! Was macht mer nit alles fa e schee hääß Tass Kaffee bei dem Sauwerrer!

Endlich war ich on de Reih unn dann hunn ich bestellt: (ist erleichtert unn strahlt) „Gun Tach, ich hätt geere e schee hääß Tass Kaffee met eme Schuss Millich, awwer kää Zugger!“ Do seet doch das Weibsmensch hinnerm Trese vun dem Tchibo-Shop: „Mein Herr, Sie können gern ein abgepacktes Pfund unseres Spitzenkaffees aus unserem Sonderangebot auswählen, dort hinten in die Mühle geben und dann zuhause das volle Aroma in aller Ruhe genießen!“ (verrollt die Augen und ereifert sich) Do hot mers awwer gelangt unn do hunn ich das Trulsche oogefahr: „Dunnerkeil, dasdoo muss mer sich emol vorstelle, jetz ess mer in eme Kaffeegeschäft unn kriet bei dem Sauwerrer, wo mer vun dem Ree bletschnass ess, noch nit emol e Tass Kaffee se tringge. Ich will se jo nit geschenkt hunn, ich deet se jo sogar bezahle. Alle Gelumbs hunner, nore kää Tass Kaffee kriet mer bei Eich. Mer määnt, mer wär in eme Kruuschlare! Do heert sich doch alles uff! Mich siehner dojinn nimmi, das stieht emol fescht!“

Met so eme digge Hals hunn ich mich dann uff de Häämweech gemach, awwer unnerweechs hunn ich on dem rore Lichtche vun de Tankuhr gesieh, dass ich ganz dringend Benzin gebraucht hunn. Ich sein dann on de neegschde Tankstell abgeboo, es war e Shell-Shop. Als Allerseerschdes sein ich eninn on die Kass unn hunn zu dem Mann hinnedroo gesaat (mit stechendem Blick und gestrecktem Zeigefinger): „Herr Tankmääschder, bevor ich bei Eich tangge, muss ich seerscht wisse, ob mer Eier Spitzebenzin ferdich ins Audo fille kann, orrer ob mer’s bei Eich seerscht als Pulver im Kanischder vepackt häämschlääfe unn dert oorehre muss, bevor mer’s met Genuss unn dem volle Aroma unn met eme Trichder in de Tank schirre kann!“ 

Der Mann hinner de Kass hot geguckt wie e Audo unn saat, er deet iwwerhääbt nit vestieh, was ich wollt, ob mer’s vleicht nit gut wär unn ob er vleicht de Doggder rufe sollt. „Wisse Se was, das macht gar nix, wann Se mer nit folche kenne,“ saarich, „schengge Se mer nore emol glei e schee hääß Tass Kaffee in, awwer halle se e bissi druff, weil de McDonalds hot Schuh-Woche, do muss ich mer e Paar Winderstiwwel hole, unn dann will ich mer hinnerher noch beim Aldi die Hoor schneire unn e paar Dauerwelle leeje losse . . .“ 

 


* 2008 beim 21. Mundartwettbewerb "Dannstadter Höhe" mit dem 1. Preis in der Kategorie Szenische Darstellung ausgezeichnet.

Norbert Schneider

Bergstraße 43
55592 Rehborn
Deutschland

Fax:  +49 6753 962830
Tel.:  +49 6753 3358
E-Mail:  info@mundart-schneider.de

www.mundart-schneider.de

"... Norbert Schneiders Mundartarbeiten
kommen aus dem Herzen und
packen Leser wie Zuhörer ..."
Richard Walter